Dawno nie było notki o anime^^ A więc recenzja tym razem znowu jedno z moich ulubionych.:)
D.N.Angel
Opowieść o tajemniczym złodzieju, szkolnym fajtłapie i jego wielkiej miłości.
Pewien młodzieniec o imieniu Daisuke Niwa jest zwyczajnym chłopakiem z 2 gimnazjum, oczywiście zwyczajnym do tego stopnia ,że jak wraca do domu po nieudanej próbie wręczenia miłosnego listu swojej ukochanej- Haradzie Risa, to czeka na niego miła niespodzianka w postaci zapadni, laserów i klamki naładowanej prądem^^ Daisuke był trenowany przez dziadka od młodości do dnia swoich 14 urodzin. Wtedy właśnie zmienił się w zaginionego od 40 lat złodzieja- Kaitou Darka! Na sam początek zmieniło się tylko ciało i chłopina musiał ukraść piękny pomnik żeby wrócić do swojej własnej postaci a przy okazji zapoznał się z duszą Darka.
Wystarczy dołożyć Hiwatariego- dzielnego detektywa który wyraźnie ma jakąś tajemnicę, bliźniaczkę Risy Harady i leniwego Saeharę. I to właśnie anime. Wydaje się proste ale dla mnie było bardzo emocjonujące i ciekawe.Co prawda według mnie manga jest o wiele lepsza ale anime warto zobaczyć.
Komu polecam? Fanom romansów i kaitou i każdemu kto lubi shoujo.
Fotki:Daisuke
Dark ^^
Risa i Riku bliźniaczki Harada
Wszyscy razem
Gdzie obejrzysz?
Filmiki:
Opening
trailer
Należy wziąć pod uwagę plany wszystkich zaproszonych gości oraz wybrać najlepszy dzień pod względem astrologicznym i pogodowym. Najczęściej będzie to wiosna (od lutego do maja) lub jesień (od września do listopada; lato odpada, bo są upały i czas zmarłych oraz zima, bo niska temperatura i przygotowania do Nowego Roku. Jest to zastanawiające, ponieważ współcześni Japończycy organizują śluby niemal wyłącznie w klimatyzowanych, zamkniętych pomieszczeniach. Odpadają również dni powszechne oraz soboty, niedziele, dni wolne, które według kalendarza (koyomi) są astrologiczne nieszczęśliwe. Jak się to wszystko weźmie pod uwagę, to wychodzi rocznie około trzydziestu dni odpowiednich na zawarcie związku małżeńskiego.
Tradycyjnie miało to wizualizować: śmierć panny młodej w domu jej rodziców i ponowne narodziny w domu męża. Wychodziła z domu w białym kimonie shiromuku (dosł. białe dziewictwo), po czym, po odprawieniu odpowiednich obrzędów w domu pana młodego, przebierała się w kolorowe kimono kobiety zamężnej irouchikake (dosł. kolorowy strój obrzędowy). Pan młody przez cały czas ma na sobie tradycyjnie męskie kimono ze spodniami hakama, zwane itsutsu monpuku (dosł. pięć narzutek na ramiona). Ale najpierw poszczególni goście podchodzą do młodej pracy, żeby osobiście złożyć gratulację. Niosą ze sobą butelkę wina, piwa, lub innego trunku, aby osobiście wnieść toast. Na weselu każdy jest zobowiązany pilnować, czy osoba po jego prawej stronie ma co pić (kobiety powinny dbać o pełne kieliszki swoich towarzyszy).
Zapalenie świec symbolizuje dobre stosunki nowo zawartego małżeństwa z innymi ludźmi. Na końcu para młoda podchodzi do głównej świecy, mein kyandoru (ang. main candle), z obu stron świecy znajduje się dwadzieścia świec, po dziesięć z każdej strony, połączone ze sobą knotami, w ten sposób, że po zapaleniu największej wszystkie rozbłysną płomieniem. Odtąd co roku małżonkowie będą ją zapalać w rocznice ślubu i spalać kolejny centymetr.
Panna młoda podchodzi do mikrofonu, obok niej staje pan młody. Są to krótkie przemówienia: pary dziękują i przepraszają swoich rodziców. Oboje pomału, oświetleni reflektorem idą w stronę wyjścia, żegnając się ze wszystkimi. Czas trwania przyjęcia 3 godziny. Konferansjer namawia gości, żeby spokojnie dopili kawę i instruuje ich, że mogą zabrać ze sobą kwiaty ozdabiające stoły, a także przygotowane na wynos mochikaeru (dosł. zabranie do domu) – paczki z jedzeniem, które zostały z przyjęcia. Powoli wszyscy zaczynają wychodzić.
Nazwa setsubun oznacza wigilię nowej pory roku, chociaż przyjęło się tak określać tylko pierwszy dzień wiosny. W kalendarzu Japońskim obchodzi się cztery święta setsubun: pierwszy dzień wiosny (Risshun), lata (Rikka), jesieni (Risshū) i zimy (Rittō).
Innym terminem, którym można określić Risshun jest Haru Matsuri, co oznacza dosłownie Festiwal Wiosenny. Uroczystości zaczynają się zazwyczaj 3 lub 4 lutego, według kalendarza księżycowego. Risshun to kolejna okazja, po świętach Nowego Roku do znakomitej zabawy! Tego dnia odpędza się demony, które boją się prażonych ziaren fasoli sojowej (zwane irimame), rzucanych przez Toshiotoko (zwykle mężczyzna 
urodzony w roku, w którym patronuje dane zwierzę lub najstarsza osoba w gospodarstwie domowym). Podczas rzucania ziaren wypowiada się zaklęcia: Oni-wa soto! Fuku-wa uchi!, co oznacza Demony precz! Szczęście przyjdź!. Obrzęd ten nosi nazwę mamemaki (dosł. rozrzucanie fasoli). Można się też przy tym nieźle zabawić, gdy jeden z domowników założy maskę trolla lub demona (mitologiczne stworzenia, które są przedstawiane ze zniekształconymi twarzami) i zaczniemy ciskać w niego fasolą.
W zależności od regionu kraju święto Risshun obchodzi się nieco inaczej. Na przykład osoby, w Kansai (region w środkowo-zachodniej części wyspy) jedzą rolki sushi (eho maki lub maki-zushi) nazywane rolką szczęśliwego kierunku. Eho maki kupuje się z namalowanym kompasem, ze znakami zodiaku i strzałką pokazującą na zodiak w danym roku (obecny rok jest rokiem królika). Japończycy wierzą, że kierunek pokazywany na kompasie w danym roku przynosi szczęście. Dlatego np. podczas jedzenia eho maki trzeba być zwróconym w stronę świata, pokazywaną przez kompas. Również kupno domu, nieruchomości lub innej inwestycji położonej w tym kierunku będzie udaną transakcją.
Mieszkańcy regionu Fukushima (prefektura znajdująca się w regionie Tōhoku na wyspie Honsiu) mają tradycję wieszania suszonych sardynek i ostrokrzewów na wejściu do domu. Uważają, że w ten sposób odpędzą złe duchy od swoich gospodarstw. Ponadto mieszkańcy Fukushima zamiast zwykłego: Demony precz! Szczęście przyjdź! wyśpiewują słowa: Oni nie buttsubuse medama, co można przetłumaczyć jako: Oślepnijcie demonie oczy.
Kraj Kwitnącej Wiśni jest znany z tradycji czczenia wielu bogów. Mitologia japońska obfituje w liczne bóstwa, do których mieszkańcy zanoszą swe modlitwy. Choć bóstw jest wiele, uważa się że niektóre z nich są ważniejsze od pozostałych. Zobaczmy jacy to są bogowie.
Bóstwo radości (Ame no Uzume) widząc co się stało, przyszło z pomocą – podsunęło lustro przed twarz Amaterasu. Gdy bogini zobaczyła swoje piękne oblicze, natychmiast wyszła z jaskini. W ten sposób słońce powróciło na swoje miejsce. Dawno temu ludzie uważali, że zimowe miesiące są ciemniejsze z powodu corocznej wędrówki Amaterasu do jaskini.
Kolejnym z Trojga Szlachetnych Dzieci, bratem Susanoo i Amaretasu – jest bóg księżyca Tsukiyomi. Pewnego dnia Amaterasu wysłała go by reprezentował ją na uczcie organizowanej przez przez boginię jedzenia Uke Mochi. Jak się potem okazało Uke Mochi przygotowała ucztę z wyplutej ryby i wydalonej dziczyzny. Gdy Tsukuyomi dowiedział się skąd pochodziło jedzenie był bardzo zniesmaczony i w przypływie gniewu zabił Uke Mochi. Gdy Amaterasu dowiedziała się o śmierci Uke Mochi ,bardzo się zezłościła i zabroniła Tsukuyomi przebywać w tym samym miejscu, co ona. Dlatego po dziś dzień słońce (Amaterasu) i księżyc (Tsukuyomi) nie są nigdy razem.
- najpierw rysujemy koło, dzielimy na pół i rysujemy dwie poziome kreski (tak jak na rysunku)
- robimy taki niby ,,dziubek''
- i zaokrąglamy
- rysujemy rzęsy nos i usta
- kończymy oczy, ścieramy niepotrzebne linie i mamy twarz.
- najpierw rysujemy kółko
- do tego jak widać rzęsy 
- dorysowywujemy źrenice i brwi tak jak na rysunku
- teraz odbicie światła, ścieramy nie potrzebne elementy
